تأثیر روغن ماهی و روغن آویشن بر تجزیه پذیری، قابلیت هضم، عملکرد پروار و ویژگی های لاشه در گوسفند

این تحقیق به منظور بررسی اثرات روغن ماهی و روغن آویشن بر تجزیه پذیری، عملکرد و خصوصیات لاشه انجام شد. در آزمایشی اول، تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک، پروتئین خام، ndf و adf با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه گیری شد. زمان انکوباسیون شامل صفر، 4، 8، 16، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت بود. تجزیه پذیری ماده خشک به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت (05/0 >p). در حالی که تفاوت معنی داری در پروتئین خام، ndf و adf بین تیمارها مشاهده نشد. در آزمایش دوم، 16 رأس بره نر نژاد آتابای با میانگین وزن اولیه 2 ± 27 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون روغن ماهی و روغن آویشن، 2- جیره شاهد مکمل شده با 2 درصد روغن ماهی ( بر اساس ماده خشک )، 3- جیره شاهد مکمل شده با 2 درصد روغن ماهی و 2/0 درصد روغن آویشن ( بر اساس ماده خشک ) و 4- جیره شاهد و 2/0 درصد روغن آویشن ( بر اساس ماده خشک ) بودند. جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر مصرف ماده خشک نداشتند اما افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری تحت تأثیر قرار گرفتند (05/0 >p). نتایج این آزمایش نشان داد که گروه تغذیه شده با جیره حاوی 2 درصد روغن ماهی بیشترین تأثیر منفی را بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره کاملاً مخلوط داشت (05/0>p). غلظت های گلوکز، کلسترول و hdl به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما غلظت تری گلیسرید در گروه با جیره مکمل شده 2 درصد روغن ماهی نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود (05/0>p). در پایان آزمایش 12 رأس از بره ها برای تعیین خصوصیات فیزیکی و ترکیب شیمیایی لاشه کشتار شدند. جیره حاوی روغن ماهی و روغن آویشن باعث ایجاد اختلاف معنی دار در برخی از خصوصیات لاشه بره ها نسبت به سایر تیمارها شد (05/0>p). نتایج نشان داد که جیره آزمایشی 3 به عنوان مطلوب ترین جیره برای رشد بره های نر است. کلمات کلیدی: تجزیه پذیری- روغن ماهی- روغن آویشن- خصوصیات لاشه - بره آتابای